Klavsen, klavye aracılığıyla çalınan ve görünümü nedeniyle piyanoya benzetilen müzik aletidir.
Klavsen için tarihte yapılan en eski atıflar 14. yüzyılın son dönemlerine kadar gidiyor. Günümüze kalan en eski örneği ise, 16. yüzyıl Rönesans döneminin merkezi olarak kabul edilen İtalya’dan kalmıştır.
16. yüzyıldan 18. yüzyılın ilk yarısına kadar Avrupa müziğinin en önemli klavyeli enstrümanlarından biriydi. Rönesans ve Barok müziğinde yaygın olarak kullanılmıştır. Hatta, Barok döneminde, birçok müzik parçasının bir standardı olarak kullanılıyordu. 18. yüzyılın sonlarında, piyanonun erken dönem bir versiyonu olan fortepiano ve ardından da modern piyanonun gelişmesiyle, müzikal sahneden yavaş yavaş kayboldu. Modern piyanoya geçiş, 19. yüzyılın başlarında büyük ölçüde tamamlandı. 20. yüzyılda, tarihi enstrümanlara artan ilgi, klavsen için bir canlanma yaratmış olsa da eskisi kadar sık kullanılmadı. Günümüzde ise kendine özgü bir sesi olmasından dolayı, artarak kullanılmaya devam edilmektedir.
Klavsenler boyut ve şekil bakımından farklılık gösterir, fakat hepsi aynı temel mekanizmaya sahiptir. Klavsen, her biri farklı tonlar üreten iki veya daha fazla tel setine sahiptir. Bir set diğerlerinden bir oktav daha yüksek ses çıkarabilir. Klavsenin tonu, yaylı tellerin yatay düzleminin altına yerleştirilen ve ses tablasına yapıştırılmış bir köprünün üzerinden geçen ve titreşimlerini ona ileten bir ses tahtası ile güçlendirilir.
Bir klavye ile kontrol edilen bu müzik aletinde, klavyenin herhangi bir tuşuna basıldığında, tuşun diğer ucu, telde titreşim oluşturacak olan mızrap tutan uzun bir tahta şeridi kaldırır. Tuş serbest bırakıldığında geri yerine dönecektir. Tuş hareketsiz konuma ulaştığında, tahta şerit üzerindeki bir keçe sönümleyici telin titreşimlerini durdurur. Aşağıdaki videoda tahta şerit üzerindeki mızrap ile telin çalışma şeklini görebilirsiniz.
